The last real adventure, en misschien ook wel de beste?

Myanmar
Voordat we op reis gingen hadden we natuurlijk het een en ander meegekregen over Myanmar (Birma). Maar naast het feit dat we wisten dat de grenzen nog niet zolang open zijn voor toeristen en dat het er 'gevaarlijk' is wisten we eigenlijk niet zoveel. Maar omdat het er dus 'o zo gevaarlijk' zou zijn voor toeristen hadden wij onze ouders dan ook volmondig gezegd: "Birma? Ooh nee daar gaan we echt niet heen! No worries." Woepsie, onze ouders toch twee weken wat hartkloppingen bezorgd maar wat was het gaaf. Dus pa en ma, ga eens naar Myanmar!

We hadden onszelf twee weken gegeven om Myanmar door te reizen. Dit betekende dat we twee weken hard moesten knallen om alles te kunnen zien. We wisten dat we na Myanmar nog vier weken aan het strand konden liggen dus hadden we zin om deze laatste uitdaging aan te gaan!

Mandalay
We begonnen in Mandalay, de tweenagrootste stad van Myanmar. In onze gedeelde taxi van het vliegveld naar de stad toe ontmoette we drie leraren. Een Schot (Teo), een Canadees en een Amerikaan. Zij woonden al een jaar in Mandalay en gaven les aan een prive school. Uiteindelijk bleek dat zij een Birmeese vriendin hadden die net haar homestay geopend had en zat te wachten op haar eerste gasten. Tjakkaa, hoe wil je Myanmar beter leren kennen dan een paar dagen bij een familie thuis te wonen? 

We hebben drie geweldige dagen gehad bij gastvrouw Nan Bwe in haar Yoe Yoe Lay Homestay. Het was van alle gemakken voorzien en van s'ochtends vroeg tot s'avonds laat zorgden ze ervoor dat wij genoeg eten binnen kregen. Nan Bwe woont samen met haar moeder en twee huishulpen in een buitenwijk van Mandalay. Ze heeft zelf drie dagen zenuwachtig gegiegelt van geluk en wij voelden ons meer dan thuis in haar knusse huisje.

De eerste dag zijn we wat rond gaan sjouwen door Mandalay en hebben we Mandalay Hill beklommen (de hoogste berg in de stad). Later op de dag had Teo ons uitgenodigd om mee te gaan naar een voetbalwedstrijd van het Mandalayteam. We kregen heuse vip plaatsen en de toeschouwers keken uiteindelijk meer naar de viptribune dan naar de spelers op het veld. Het niveau was dan ook wel lachwekkend maar dat nam niet weg dat het voetbal uiterst serieus genomen werd (inclusief live uitzendingen op de nationale televisie en de rest van de kermis). Na de wedstrijd zijn we nog met z'n allen een hapje Nepalees gaan eten. Daarna snel naar bed voor dag 2. 

Dag twee hebben we een halve dag rondgefietst over het plattenland van Mandalay. Na vijftien minuten fietsen kwamen we uit de drukte van de stad ineens in de middeleeuwen terrecht. Boeren waren met ossen aan het ploegen en overal stonden rieten huizen met oneindige rijsvelden. Prachtig. Tegen de middag zagen we een bordje 'Golf Resort', toch even kijken..

Binnen een paar minuten zaten deze twee geluksvogels aan het bier en een lunch die we hadden gekregen van een stel gepensioneerde chirurgen. Ze hebben ons van alles verteld over het land en ze waren erg nieuwsgierig naar het leven in Nederland. Terug in de homestay hebben we even gerelaxt waarna we later bij twee mannen achter op de motorbike sprongen die ons heel de avond rond hebben gereden langs de mooiste plekken in en om de stad. Denk hierbij aan U Bein's Bridge, de langste teakhouten brug ter wereld, en de Mahamuni Paya, een klooster met Birma's belangrijkste budha bedekt in goud. Ook zijn we door een aantal wijken gereden om het leven in Mandalay van dichtbij te zien. De tocht eindigde bij het guesthouse waar we samen met de leraren een heerlijk Chinees feestmaal kregen en waar wij Nan Bwe een broodrooster kado deden. Zo hoeft ze in ieder geval s'ochtends de barbeque niet meer in huis aan te maken.   

De tijd tikte door wat betekende dat we gauw naar onze volgende bestemming moesten. Met een meer dan prima bus over een meer dan prima asfaltweg waren we aan het einde van de dag in Bagan.

Bagan
Hier zouden we twee volle dagen vertoeven. De plaats waar we sliepen stelde niet veel voor en aangezien het laagseizoen was was het er ook hartstikke uitgestorven. De eerste dag stapte we al vroeg op de fiets om alle tempels van Bagan te ontdekken. Zie het als een Afrikaanse savanne met 2000 bruin-rode tempels in alle soorten en maten. Gedurende de gehele dag zijn we maar een paar andere toeristen tegen gekomen dus je kon in alle rust en ruimte de tempels beklimmen en foto's maken van de super vette uitzichten.

Dag twee zijn we weer met goede moed begonnen maar we hadden het tegen de middag wel gezien met de tempels, al helemaal toen het oponthoudelijk begon te gieten. Hup, naar huis en naar bed, morgen ochtend weer vroeg op om de bus naar Kalaw te pakken.

Kalaw
Ogen open en daar is de bus. Vroem vroem vroem voor een aantal uurtjes en daar stond een man met een tulband zijn guesthouse aan te prijzen. Wij een trekking aan laten smeren voor de volgende dag. Een drie daagse trekking van 20km per dag over modder paden, landweggetjes, bergpassen, landerijen, rotsen en meer van die toestanden (waarom doen we dit eigenlijk?). 

Ook hier bevonden we ons weer in de middeleeuwen. Geen motoren, geen stroom geen bezine maar houten landbouw werktuigen, water uit de put en mensen die zichzelf in hun gezicht slaan omdat ze denken dat ze dromen maar er achter komen dat die witte aliens toch echt zijn. De eerste avond begon goed bij de boer op zolder. We sliepen hier met drie Fransen en een Spanjaard naast ons die ook mee genoten van de meikever regen boven ons bed. De hele nacht hebben we kevers van ons bed en gezicht moeten plukken, het was een ramp. Zo nu en dan schrok Joost wakker van Monique haar schrik bewegingen die met een doek over haar gezicht heel de nacht bezig is geweest met bang zijn.

Nacht twee was ongeveer hetzelfde. We sliepen op verhuisdekens die ook als kattenbak gebruikt werden en voor huisvesting van de kakkerlakken zorgden. Dag drie was weer flink stappen waarna we in de middag eindelijk bij het Inle Lake aankwamen. De trekking sloten we af met een tocht over het prachtige meer richting Inle village. Hier aangekomen hadden we het geluk dat we een geweldig guesthouse hadden gevonden waar we weer met een gerust hart konden slapen.

Yangon
Onze laatste bestemming stond alweer te wachten, met een nachtbus op naar Yangon, de hoofdstad van Myanmar. Wederom prima vervoer, helaas hadden ze het asfalt in een golfpatroon gelegd waardoor het de hele nacht leek alsof we op zee zaten. Nice. Na wat gedommeld te hebben in onze prima kamer zijn we naar een overdekte markt geweest. De meest geschikte plek om souveniers te kopen voor het thuisfront, ook omdat we graag de Birmeese bevolking willen sponsoren ipv de rijke Thaien. Hierna hebben we ons naar de meest belangrijke tempel van Myanmar laten brengen. Shwedagon Paya, ook wel het Mekka van Birma. Zowel het complex als de rituelen waren indrukwekkend. Als een soort van Beckhams liepen we rond en werden we overal gefotografeerd en toegewuifd. Maar we begrijpen het, we zijn ook heel bijzonder.. De avond hebben we afgesloten bij een veel te duur, veel te westers restaurant. Maar goed.

Het einde van het avontuur kwam in zicht en nu werd het toch echt eens tijd om Monique eens goed te verwennen. En dan met iets waar menig vrouwhart sneller van gaat kloppen. Time to treat Monique with a girls best friend.. Een prachtige safieren ring later was Monique heel vrolijk en joost niet. (Het land is erg rijk aan edelstenen, dus de uitgelezen kans er hier één te kopen.)

Na deze grote uitgave was het tijd voor wat lowbudget werk. We zijn aan de hand van de Lonley Planet een stadswandeling gaan maken langs alle historisch highlights van Yangon. Het centrum beschikt over veel fraaie Britse architectuur maar helaas stond zo goed als alles in de steigers, dus moeten we over een paar jaar weer terug komen. Savonds zijn we op straat gaan eten tussen de locale hippen jeugd, waar wij als tof gezellig hip, cool, kek, fraai, stylish koppel perfect tussen pasten. Want wij hebben immers ook smartphones. Toen de rust was weder gekeerd hebben we de mooie avond afgesloten met een Birmees biertje en sigaartje. Hup naar bed, morgen de vliegmachine in!

 
Dit was ons Myanmar avontuur. Natuurlijk hebben we nog veel meer meegemaakt dan we nu omschreven hebben maar daar willen we jullie niet mee vervelen. Myanmar komt als 'land opzich' ver boven in onze top tien. Myanmar, het land van de vriendelijke douane (bestaat dat? Ja dus!), de lachende politieagenten die graag met je op de foto willen, de traditionele make up en kleding die elke Birmees dagelijks draagt, de Betelnut, de bijzonder vriendelijke en geintereseerde mensen, het lekkere eten uit de Chinese, Indiase, Nepalese en Birmese keuken, de prachtige natuur en eindeloze boerenlanden. Het land waar de mensen extreem dom worden gehouden door de nare regering, maar misschien word het vanaf 2015 wel allemaal beter als er nieuwe verkiezingen zijn. Myanmar was voor ons speciaal, hopelijk komen we er nog eens terug..